تجربه معلّمان حرفه ای

سید حسن میکائیلی کچپی، با 3 سال سابقه معلمی‌در مقطع ابتدایی پایه ششم در مدرسه شهید سید محمّد حسینی لسفیجان شهرستان: نور - شهر چمستان؛
در تدریس سطح و حجم مکعّب و مکعّب مستطیل، بیشتر دانش‌آموزان در یاگیری آن مشکل دارند. برای اینکه دانش‌آموزان آن را به خوبی یاد بگیرند، بهتر است از فعالیت‌های مجسّم(عملی) و همچنین برای تکمیل فرایند یادگیری از فعالیت‌های نیمه مجسّم(تصویری) و مجرّد(ذهنی) استفاده‌کنیم.
قبل از شروع تدریس:

_ برای ایجاد انگیزه موسیقی شادی در کلاس پخش کردم ؛

_ چند دقیقه‌ای با دانش‌آموزان نرمش انجام دادیم؛

_ همچنین با بیان خاطره‌ی شاد، دانش‌آموزان را مهیای‌ تدریس کردم.
تدریس خود را با بیان سوال شروع کردم؛ حجم و سطح کلاس را چگونه به دست می‌آوریم؟دانش‌آموزان به اندازه‌ی دانسته‌ها و توانایی خودشان به سوال پاسخ دادند.
_ دانش‌آموزان برای انجام فعالیت عملی به صورت گروهی نشستند؛

_ وسایل مورد نیاز(مقوای شطرنجی، قیچی، چسب و ...) را آماده کردند.

_ با راهنمایی بنده شروع به درست کردن مکعّب و مکعّب مستطیل کردند. در حین ساختن مکعّب و مکعّب مستطیل متوجّه شدند که مکعّب از چند مربّع و مکعّب مستطیل از چند مستطیل تشکیل شده است و چگونه می‌توان سطح و حجم آن‌ها را به دست آورد. در پایان فعالیت عملی، گروه‌ها مساحت و حجم مکعّب و مکعّب مستطیلی که خودشان ساخته بودند را به دست آوردند.
_ در ادامه‌ی فعالیت عملی، کلاس‌ها و اتاق‌هایی از مدرسه را برای هر گروه مشخّص کردم. تا هر گروه با استفاده از متری که سر گروه با خود داشت، مساحت و حجم اتاق‌های خواسته شده را به دست آورند. گروه‌ها به خوبی توانستند مساحت و حجم اتاق‌های خواسته شده را به دست آورند.
_ برای تثبیت یادگیری از فعالیت‌های نیمه مجسّم(تصویری) استفاده کردم. با استفاده از محتوای آموزشی(پاورپوینت) تدریس خود را ادامه دادم. در پاورپوینت چگونگی ساخت مکعّب و مکعّب مستطیل و شیوه‌ی به دست آوردن سطح و حجم آ‌ن‌ها را به صورت تصویری به نمایش گذاشتم.

در پایان کار از دانش‌آموزان خواستم تا فعالیت و کار درکلاس مربوط به مبحث سطح و حجم مکعّب و مکعّب مستطیل را انجام دهند. با بررسی‌هایی که انجام دادم، متوجه شدم بیشتر دانش‌آموزان فعالیت و کار درکلاس کتاب درسی را به درستی انجام دادند.

تجربه‌‌‌ای که می‌خوام ازش بنویسم را از خانم سکوتی معلّم دبستان نیایش یاد گرفتم. خانم سکوتی معلّم کلاس سوم من بود.

او اوّلین معلّمی‌بود که دوستش داشتم.چون او معلّمی‌بود که با مهر و محبت یاد می‌داد. به همین سادگی! و من به عنوان کسی که در آینده نزدیک قرار است معلّم باشم؛ می‌خواهم این تجربه را برای خود سرلوحه‌ی تمام تجربه‌ها قرار دهم.

معلّمان کلاس اوّل و دوم من سرد و عبوس وبدخلق بودند وحالا که به آن روزها فکر می‌کنم می‌فهمم که این برای یک معلّم ابتدایی عیب بزرگی ست. بی تفاوتی و بی مهری نسبت به بچه‌های ابتدایی سبب آزار دیدن روح آن‌ها و تلخ شدن ساعاتی که در مدرسه هستند می‌شود. که این یعنی خراب شدن نیمی‌از روز بچه‌ها.

اما خانم سکوتی مهربان بود. او بسیار دوست داشتنی بود چرا که بسیار بچه‌ها را دوست داشت.و همین علاقه درس دادن و درس یاد گرفتن را شیرین می‌کرد. میل به شرکت در گفت و گو‌های کلاسی را زیاد می‌کرد. و سختی‌ها را آسان می‌کرد.

از رفتن به کلاس چهارم واهمه داشتم برای همین تمام تابستان را دعا کردم خانم سکوتی معلّم سال چهارم من هم باشد. و مهر ماه بود که فهمیدم دعایم مستجاب شده است.

مش

زهرا رشیدپور هستم معلّم بازنشسته آموزش و پرورش از شهرستان بابل.

در یکی از سالهای خدمتم سال 84، در یکی از مدارس دخترانه بندپی، معاون شدم یکی از عادتهای من صمیمیت با بچه‌ها بود. تقریبا 2یا 3ماه از سال تحصیلی گذشته بود که متوجّه شدم یکی از دانش آموزان پایه سوم به نام مریم که همیشه شاگرد پرجنب و جوش و فعّالی بود و هر زنگ تفریح پیش من می‌آمد و حرف میزد، ساکت و منزوی شده. از معلّمش جویا شدم و او هم این موضوع را تأیید کرد و نگران بود. با مدیر صحبت کردم او هم تعجّب کرد.

در یک زنگ تفریح او را بغل کردم و از او پرسیدم که خیلی وقت است پیش من نیامده و دلیلش چیست؟ بغض کودکانه‌‌‌ای کرد و حرفی نزد. نگرانی ام بیشتر شد.

بعد از پیگیری‌ها متوجه شدم که چند وقتی است که مادرش دچار بیماری سرطان شده و اوضاع خانه شان برایش خوب نیست.

یک روز جمعه تصمیم گرفتم و سرزده به خانه شان رفتم وقتی مادرش او را از خواب بیدار کرد با چشمان متعجّبش به من ذل زد و بعد خود را در آغوش من انداخت و من صورتش را غرق بوسه کردم. همین طور که او را در آغوش داشتم به او گفتم برای اینکه مادرش را خوشحال کند باید شاد و خوشحال باشد تا مادرش زودتر خوب شود.گفتم من هم هستم و کمکت میکنم .

از آنجایی که مریم درک بالایی داشت قول داد؛ از آن روز مریم من دوباره همان شاگرد بازیگوش و فعّال مدرسه شد و من هم سعی میکردم تا جایی که ممکن است محبّت لازم را به او بکنم تا نبود مادرش کمتر به چشم بیاید.

شوق خدمت: مروری بر زندگی، خدمات و خاطرات معلمی‌دلسوز زنده‌یاد علیرضا فتاحی‌زاده موضوع(ها): فتاحی زاده، علیرضا، 1330 - 1395 / معلمان - ایران - سرگذشتنامه پدیدآور(ان): عامر فتاحی زاده و دیگران ناشر (ان): قیطاسی ۱۰۴ صفحه - رقعی (شومیز) - چاپ ۱ - ۵۰۰ نسخه ISBN:978-600-96836-4-2 تاریخ نشر:۹۸/۰۴/۱۵ قیمت : ۹۰۰۰۰ریال کد دیویی: ۳۷۱.۱۰۰۹۵۵ زبان کتاب: فارسی محل نشر:تهران - تهران

معرفی مختصر کتاب:

کتاب حاضر، گامی‌در راستای شناسایی هرچه بیشتر علیرضا فتاحی‌زاده و فعالیت‌ها و خدمتگزاری‌هایش در اذهان مردم و تشویق مردم به خدمتگزاری به‌ویژه قشر جوان و تحصیلکرده است.

در فصل اول به خلاصه زندگی، فصل دوم فعالیت‌های آموزشی، فصل سوم گزارش جامعی از فعالیت‌های اجتماعی و عمرانی، فصل چهارم مجموعه اشعار سروده شده توسط زنده یاد، فصل پنجم به بیان خاطرات زندگی از زبان ایشان، دوستان و همکاران و در فصل آخر که پیوست است، تصاویری از برخی مستندات موجود و پیگیری‌هایی که در راستای آبادانی و رفع فقر از چهره منطقه داشته، اشاره شده است.

موضوع(ها):

پدیدآور(ان): زمان شهاوند

ناشر (ان): شاپورخواست

۱۵۲ صفحه - رقعی (شومیز) - چاپ ۱ - ۱۰۰۰ نسخه

ISBN:978-600-260-378-4
تاریخ نشر:۹۶/۱۰/۲۵ قیمت : ۱۵۰۰۰۰ریال
کد دیویی: ۳۷۱.۱۰۰۹۵۵ زبان کتاب: فارسی محل نشر:لرستان - خرم‌آباد

عمل معلمی‌برای معلمانی که به آن به منزله فرصتی برای اعتلای آموزش و رشد شخصی نظر می‌کنند، سرشار از تجربه‌های نادری است که آگاهی از آنان برای دانشجو معلمان و معلمان دو خاصیت دارد: 1. آشنایی با تجربه خاص 2. کسب انگیزه و اعتماد برای عمل خلاقانه در موقعیت‌های واقعی تربیت.
وبلاگ پیش رو، متن مصاحبه تصویری از تجربیات معلمان حرفه ای، سرآمد و پیشکسوت استان مازندران است که توسط دانشجو معلمان دانشکده فاطمة الزهراء (س) قائمشهر و دانشکده شهید رجایی بابل وابسته به دانشگاه فرهنگیان در اجرای تکالیف عملکردی واحد درسی " تجربه‌های خاص حرفه‌‌‌ای در آموزش ابتدایی" تهیه و ثبت شده است. این درس تلاشی برای شناسایی معلمان نادر و قدر شناسی از آنان نیز محسوب می‌شود و پیوندی بین نسل‌های معلمان ایجاد می‌کند.
ضمن سپاس از بازدیدکنندگان محترم، استدعا می‌شود علاوه بر ارائه نظرات ارزنده خود، در صورت استفاده از متن حق امانت داری را رعایت نموده و با ذکر مأخذ ما را در اعتلای این امر مهم یاری نمایند./ انشاءالله

با خانم امروانی که آموزگار پایه ششم از مدرسه مرحوم بزرگی هستند، مصاحبه‌‌‌ای انجام دادم. ایشان 17 سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش دارند.

در هفدهمین سال خدمتشان(سال جاری) ، با چالش یادگیری دانش آموزی روبرو شدند که نمی‌توانست دروس را به درستی یاد بگیرد ، در یادگیری دچار ضعف بود و نمرات جالبی هم نداشت.

ایشان احتمال می‌دادند شاید به دلیل عدم اعتماد به نفس او بود. وقتی چند هفته‌‌‌ای از سال تحصیلی گذشت، این دانش آموز چون نمرات جالبی نداشت، ایشان هم بازخورد" نیاز به تلاش، تلاشت را بیشتر کن، با تلاش بیشتر موفق می‌شوی "را به ایشان می‌دادند.

در یک امتحان که توانسته بود تا حدی جواب بدهد، ایشان به او بازخورد تا حدی خوب است را دادند. این باخورد چون یک کلمه«خوب» در آن به کار رفته بود، این دانش آموز احساس موفقیت کرد. و از آن به بعد شروع به تلاش کرد و برای او انگیزه‌‌‌ای شد که در فراگیری درس، تلاشش را مضاعف کند.

آن دانش آموز روز به روز از ایشان سؤالات درسی می‌پرسیدند. در کلاس مشارکت می‌کردند حتی اگر جواب یک سؤال را بلد نبود هم دستش را در کلاس بالا می‌برد.ایشان او را راهنمایی می‌کردند و اگر بلد بود، تشویقش می‌کردند این دانش آموز روز به روز قوی تر شد و تا این که به مرز خوب رسید و برای خوب تر بودن، بهتر تلاش می‌کند. یک روز هم از ایشان پرسیدند:«اگر نمره من خوب بشه، نماینده کلاس می‌شم؟» ایشان هم به او قول این کار را دادند.

اکنون این دانش آموز به مرز "خیلی خوب رسیده" و نماینده کلاس است.

در پایان خانم امروانی از معلمان خواهشی دارند. این که نقاط قوت دانش آموزان را تقویت کنند و در بازخورد دهی توجه بیشتری داشته باشند حتی بازخورد کلامی.

تجربه‌‌‌ای از معلم محترم پایه دوم، ثریا عابدی با بیست و دو سال سابقه از شهرستان بابل:

پس از گذشت دو هفته از سال تحصیلی 93-92 ، دانش آموزی به همراه پدر و مادر خویش برای ثبت نام به مدرسه آمده بود. با وجود اینکه تعداد دانش آموزانم در کلاس زیاد بودند، با اصرار‌های مادرش قبول کردم در کلاس من باشد. بعد از گذشت چند روز متوجه شدم که این دانش آموز با دیگر دانش آموزان بسیار با خشونت رفتار می‌کند. بطوریکه کنترل کلاس از دستم خارج شده بود و تمام مدت در حال تذکر به این دانش آموز بودم.

برای چاره جویی و مشورت نزد مدیر رفتم و موضوع را با او درمیان گذاشتم. مدیر مدرسه پدر و مادر او را به مدرسه فراخواند تا علت را جویا شویم. والدین او نیز کاملا از موضوع آگاه بودند گفتند که سال قبل نیز همین دردسرها بوده و مجبور بودیم هر روز به مدرسه برویم و ما نیز از این شرایط دیگر خسته شدیم.

با توجه به این شرایط از مادر دانش آموز درخواست کردم که او را به مشاوره اداره آموزش و پرورش ببرد. پس از گذشت یک ماه دیدیم که جلسات مشاوره هیچ تاثیری روی این دانش آموز ندارد. موضوع این دانش آموز خیلی ذهن من را درگیر کرده بود و حتی در خانه نیز تمام مدت به این فکر می‌کردم که چگونه این کودک را کنترل کنم و به درس و مدرسه علاقه مند سازم.

یک روز او را نزد خود فراخواندم و کلی با او صحبت کردم. از او درباره معلم سال قبل او پرسیدم تا متوجه شوم که چه کاری انجام داده است. از صحبت‌های او فهمیدم که از معلم سال قبل خودش بسیار شاکی است. به او گفتم که پسرم من که تو را خیلی دوست دارم و هر کاری که دوست داری را انجام دهم تو هم به حرف‌های من گوش می‌دهی؟ گفت بله خانم معلم. او را نزد خود نشاندم و به او فعالیت دادم. با خانواده او در تماس بودم. خانواده نیز بسیار با من همکاری می‌کرد. متوجه شدم پس از گذشت هفته‌ها این دانش آموز انقدر به درس و مدرسه علاقه مند شد که تعجب من را نیز برانگیخت. هنوز هم با گذشت چند سال این دانش آموز با من در تماس است و گاهی نیز به مدرسه نزد من می‌آید. یکی از رمز‌های موفقیت من در این موضوع همکاری زیاد با خانواده بوده است. و در پایان سال تحصیلی نیز والدین این کودک برای تشکر از من یک لوح سپاس از آموزش و پرورش گرفتند.